Spookdorp Doel

Om eerlijk te zijn had ik nog nooit van Doel gehoord, tot dat ik mij echt in fotografie ben gaan verdiepen. Een verlaten dorp dat in België ligt en vlak over de grens bij Hulst. Hulst is de plek waar ik grotendeels ben opgegroeid en tot de Covid-19 pandemie nog regelmatig kwam. Hier woon ook mijn beste vriendin, dus is het nog steeds de plek waar ik soms nog te vinden ben. Hierdoor stond Doel ook op mijn bucketlist en dit jaar hebben we dit dorpje tijdens onze vakantie bezocht.

Wij vertrokken van ons vakantieverblijf in Kuitaard, alleen de routeplanner heeft ons wel een heel toeristische route gegeven. Waardoor we onderweg van alles tegenkwamen en op een gegeven moment zag je in de verte de kerncentrales van Doel al liggen. Eenmaal in Doel aangekomen en ons auto geparkeerd hadden, gingen we gewoon een kant op. Alle huizen zijn eigenlijk met graffiti beklad, zelfs op een paar prachtige kunstwerken zijn niet intact gebleven. Wat eigenlijk wel zonde is, maar hierdoor wel de sfeer goed aangeeft.

We liepen als eerste richting de kerk, die echt prachtig is. Alleen zo’n beetje het gebouw die niet onder graffiti beklad zit en wat ik zo kon zien ook niet op de grafstenen van de begraafplaats. Er kan zelfs nog door de inwoners van Doel getrouwd worden, al zal dat niet erg stormlopen. Aangezien we gehoord dat er nog alleen maar zo’n 100 krakers wonen voor 80 euro in de maand. Dit inclusief gas, water en licht! Iets wat met de huidige prijzen voor gas en huurprijzen voor woningen niet meer kan voorstellen.

Iets wat mij wel erg opviel is hoe goed het gras bijgehouden werd. Wat niet zo heel er moeilijk was, want we zagen wel wat mensen die alles netjes aan het maken was. Op een gegeven moment heeft Marcel ook met één van de plantsoen medewerkers een tijdje gesproken, terwijl ik druk aan het fotograferen was. Hij vertelde dat het weekend van 17 september, het jaarlijkse festival stond gepland en dan verwachten zo’n 25.000 mensen.

Van hem hebben we dan ook van de krakers, maar ook dat er door veel jongeren wordt brandgesticht. Wat bezielt zo’n persoon, want in dit dorpje kan je echt zien wat er gebeurt met een dorp of stad als het niet meer bewoond zou worden. Wat best interessant om te zien is.

Een jong katje trok mij de meeste aandacht, alleen lukte mij helaas niet om de kat op de foto te zetten. Want zodra ik dichterbij kwam, vluchtte hij in één van de gebouwen. Wat ook logisch is, want het zijn in principe gewoon wilde katten. Toch maakte ik mij wel zorgen of ze genoeg te eten kregen, maar de plantsoenmedewerker vertelde mij dat de buurt zorgde dat ze regelmatig wat kattenvlees kregen. Zoals je op de foto kan zien hebben de katten genoeg kattenhuisjes waar ze droog en lekker warm met een dekentje kunnen vertoeven. Wan ik zag meerdere van deze kattenhuisjes staan en dat gaf mij weer een rustig gevoel.  

Wij hadden dit uitstapje echt niet willen missen en hebben ons hier prima vermaakt. Alleen vond ik het wel jammer dat ik niet één van de gebouwen kon om daarbinnen te fotograferen. Al snap ik dat maar al te goed, met het vandalisme die daar hedendaags plaatsvind. Zelf hebben wij een paar mensen gezien, waardoor we echt het gevoel konden ervaren om hoe het is om in een verlaten stad of dorp te zijn.

Tot de volgende blog,

Quirina